Birgünde 86 KM Yürümek.


 


Şuan  uçaktayım ve Edinburgh'dan İngiltere'nin Bristol şehrine gidiyorum. Niyet ettim 86 KM yürümeye bu uçak düşmezse kesin çıkıyorum yarın sabah yola. Sabah 5'te uyanmak hiçde benlik bir durum olmasada hayatta yapamam dediğim birşeyi yapabilmek (belkide yapamamak, suan tam olarak bilmiyorum) nasıl bir duygu taticagim - 24 saat içerisinde.

Aslında tam olarak herşey bana iş arkadaşlarımın prenses deyişiyle başladı, ailemin yapamazsınlarıyla devam etti ve ben kendimi iş yerimin sponsoru olduğu bu evente yazılırken buldum. Bana biri yapamazsın desin, kendimi everestin tepesindede bulurum sanırım. Lakin yapamazsınlar bu güne kadar pekde fiziksel bir gayret gerektirmedi benim için, istediğim üniversiteye, istediğim ise, istediğim hayata sahip olmak ile bacaklarımın beni taşıyamacağı duruma gelmek biraz farklı sanırım. Daha önce böyle birşeye kalkışmadığım için fiziksel ve piskolojik olarak nasıl zorluklar içerisine giriceğimi bilmiyorum. Bildiğim birşey varki, birşeyi istersem elde ederim ve ne pahasına olursa olsun vazgeçen biri olmadım hiç.

Sanırım bunu test ediceğim yarın. Yapabilirmiyim? Güçlü biriyim evet ama fiziksel zorluklara - ağrılara, yaralara, şu toplamış ayaklara rağmen devam edebilicekmiyim? Beynim bana her hücresiyle durmamı söylerken devam etme gücünü toplayabilicekmiyim 86 km boyunca? Hadi vardım diyelim bitiş noktasına - nasıl bir halde bulucağım kendimi? Bilmiyorum.
Bu event tamamen insanın kendini bedensel ve zihinsel olarak zorlamaya odaklı. İnsanların 'delisin' demesine, yada babamın ve annemin beni vazgeçirme çabalarına rağmen bu uçakta olmak bile başarı benim için. Tamamen komfor dışı. Ve ben, sağlığım el verirse bir prenses havasıyla bitirmeyi düşünüyorum yarını :)

Sevgiler
B

Comments